رودررو با آسیبهای
اجتماعیفقر، بیکاری، حاشیهنشینی، مفاسد اخلاقی، طلاق و اعتیاد. این فهرست طولانیتر از اینهاست اما همین سرفصلها هم به مفهوم درگیری درصد قابلتوجهی از جمعیت ایران است، سرفصلهایی که در زیرمجموعه ترکیب کلی «آسیبهای اجتماعی» خوانده میشود. این موضوع همیشه جزو دغدغههای
دولتها بوده و جای تاسف اینکه همواره در این زمینه راهکارهایی که به کاهش این معضلات منجر شود وجود نداشته است. بدتر اینکه حتی نامزدهای انتخابات ریاستجمهوری دولت
سیزدهم هم در گفتهها و وعدههای انتخاباتیشان کمترین اشارهها را به این موضوع داشتند. آسیبهای اجتماعی همواره یکی از دغدغههای رهبر معظم انقلاب هم بودهاست، ایشان در سال ۹۵ و در حضور مسؤولان این حوزه، پنج محور اصلی این آسیبها را عنوان کردند و خواستار انجام کاری «فوقالعاده» در این زمینه بودند اما در راستای رفع دغدغههای ایشان همین بس که در کلام کارشناسان هنوز هم چالش اصلی همان پنج محور مورد اشاره ایشان است. در آستانه پایان دولت دوازدهم اما از کارشناسان این حوزه پرسیدیم مهمترین اولویت دولت سیزدهم در زمینه آسیبهای اجتماعی چه
باید باشد و مهمترین تغییراتی که این دولت در این زمینه باید صورت دهد کدام است؟ اشتراک نظر کارشناسان حوزه اجتماعی در پاسخ به این سؤالات هم عجیب است و هم باعث تاسف، چرا که به باور همه آنها راهکارها مشخص است و این زمینه بیش از راهکار به مرد میدان نیاز دارد.اولویت اول؛ پذیرش واقعیتآیا قائل به وجود و افزایش آسیبهای اجتماعی هستیم؟ اگر استناد کنیم به روایت شهروندان که در همین جامعه زیست میکنند پاسخ به این سؤال آشکارا مثبت است. پس چرا مدیران این حوزه هنوز باور ندارند که آسیبهای اجتماعی شتاب بیشتری گرفته است؟ حسن موسوی جامعه شناسان جوان...
ادامه مطلبما را در سایت جامعه شناسان جوان دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : youngsociologyo بازدید : 26 تاريخ : دوشنبه 25 بهمن 1400 ساعت: 3:19